به نقل از پایگاه خبری فولاد ایران
برخی از تحلیلگران بر این باورند که کیفیت نسبتا پایین سنگ آهن های تولیدی شرکت هایی چون بی اچ پی، فورتسکیو و دیگر معدن‌کاران بزرگ سنگ‌آهن استرالیا ممکن است موجب شود در مسیر تغییر جهانی صنعت فولاد به سمت تولید فولاد سبز عقب بمانند.
رفتن به سوی عدم انتشار کربن در صنعت فولاد به ۲۷۸ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری بیشتر و تغییر به سمت استفاده بیشتر از فولاد بازیافتی نیاز دارد. حرکت به سمت استفاده از کوره‌های قوس الکتریکی که ترجیحا با انرژی های تجدیدپذیر تغذیه می‌شوند، معمولا به گندله سنگ آهن خلوص بالا نیاز دارد.
در حال حاضر مقدار محدودی سنگ آهن با عیار بالا عمدتا در قاره آمریکا، اروپا و خاورمیانه تولید میشود، اگرچه ذخایر با کیفیت خوبی در آفریقای جنوبی، هند، روسیه و برزیل وجود دارد. تولیدکنندگان استرالیایی باید محصول خود را بیشتر پالایش کنند تا آن را برای استفاده در کوره‌های قوس الکتریکی مناسب کنند که به طور بالقوه هزینه‌های تولید را افزایش می دهد.
حال اگر قرار باشد از تغییرات خطرناک آب و هوایی جلوگیری شود، صنعت فولاد که حدود 7 درصد از انتشار جهانی گازهای گلخانه ای را به خود اختصاص می دهد، در خط مقدم تلاش ها برای کاهش آلودگی های کربنی خواهد بود. هیدروژن، که به ویژه از انرژی های تجدیدپذیر تولید شده باشد، یک جایگزین بالقوه برای زغال سنگ متالورژیک سوزانده شده در فرآیند تولید فولاد خواهد بود البته در صورتی که تولید این سوخت افزایش یابد و قیمت آن کمتر شود.
فرآیندی برای بالا بردن کیفیت سنگ آهن استرالیا و برزیل یا سایر رقبا مورد نیاز است که ناخالصی‌های موجود در سنگ معدن آهن را حذف می‌کند، وای این امر باعث کاهش سود شرکت های معدنی و افزایش هزینه های آن ها میشود. همچنین هیدروژن سبز ممکن است سنگ آهن مگنتیت را بر سنگ آهن هماتیت که در منطقه پیلبارا استرالیا بیشتر است در ارجحیت قرار دهد.
بر اساس مطالعات متعدد تکنولوژی هیدروژن سبز به عنوان ارزان ترین و کاربردی ترین راه برای تولید فولاد سبز در حال ظهور است. اما این تغییر فناوری چالشی را برای استرالیا ایجاد می کند. نه تنها عملا صادرات زغال سنگ متالورژی آن را از بین می برد، بلکه اگر شرکت های معدنی خود را با این تغییرات سازگار نکنند صادرات سنگ آهن استرالیا نیز می تواند آسیب ببیند.
